چالش های پزشکی و کاردرمانی کودکان در بدو تولد نسبت به زندگی در خانه با کودکان بیش فعال و تنش زا، اهمیت کمتری در پیش بینی سلامت روانپزشکی در آینده کودک دارند.

طبق یافته پژوهشگران، سلامت روانی نوزادان زودرس در حین رشد آنها ارتباط اندکی با چالش‌های پزشکی بدو تولد دارد و بیشتر به محیطی وابسته است که کودک بعد از ترک بخش مراقبت‌های ویژه واردش می‌شود. کودکان زودرسی که حداقل 10 هفته زودتر به دنیا آمده‌اند در خطر اختلال بیش فعالی- کمبود توجه (ADHD)، اختلال طیف اوتیسم و اختلالات اضطرابی قرار دارند.

آن‌ها در مقایسه با نوزادانی که در زمان مناسب به دنیا آمده‌اند در خطر بالاتر مشکلات غیررشدی از جمله مشکلات شناختی، مشکلات زبانی و تأخیرهای حرکتی قرار دارند.

پژوهشگران در دانشکده پزشکی سنت لوئیس واشنگتون به بررسی عوامل خطر ابتلای کودکان زودرس به مشکلات مذکور پرداختند و پی بردند که سلامت روان آنها ارتباط کمی با چالش های پزشکی بدو تولد دارد و بیشتر به محیطی وابسته است که پس از ترک بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) واردش می شوند. کاردرمانی کودکان میتواند والدین را در مسیر های درست تربیتی و مراقبتی کودک راهنمایی کند.

در مطالعه جدیدی، کودکانی که بر عوارض تولد زودرس غلبه نمودند و شرایط روانپزشکی و رشد عصبی عادی داشتند، افرادی سالم‌تر به همراه مادران پرورش دهنده و زندگی خانگی پایدارتر بودند.

یافته‌های این پژوهش در مجله روانشناسی و روانپزشکی کودک در 26 آگوست چاپ شد.

محیط خانه عامل ایجاد تفاوت در میان این کودکان است. کودکان زودرسی که مادرانی با سطوح کمتر افسردگی و استرس والدگری داشتند، بهترین عملکرد را نشان دادند. این کودکان، تحریک شناختی بیشتری را در خانه دریافت می‌کردند چون والدین برایشان کتاب می‌خواندند و سایر فعالیت‌های یادگیری را درکنار کودکانشان انجام می‌دادند. یعنی ثبات بیشتری در خانواده‌هایشان وجود داشت.

یافته های حاصل از تحقیقات کاردرمانی کودکان نشان می‌دهد که عوامل اصلاح پذیر در زندگی کودک می‌تواند پیامدهای مثبتی را برای این نوزادان زودرس به بار آورد.

پژوهشگران، 125 کودک 5 ساله را مورد ارزیابی قرار دادند. از میان آنها 85 نفر، 10 هفته زودتر به دنیا آمده بودند. 40 کودک دیگر در زمان مناسب و در هفته چهلم حاملگی به دنیا آمدند.

کودکان، آزمونهای استاندارد شده برای سنجش مهارتهای شناختی، زبانی و حرکتی را تکمیل کردند. والدین و معلمان هم چک لیست‌هایی را برای کمک به ارزیابی مشکلات نشانگر ADHD یا اختلال طیف اوتیسم در کنار مشکلات اجتماعی، هیجانی یا رفتاری تکمیل کردند.

کودکانی که در هفته 30 حاملگی یا زودتر به دنیا آمده بودند در یکی از چهار گروه قرار گرفتند. یک گروه 27 درصد از کودکان بسیار زودرس را در خودش داشت که تاب آوری زیادی هم داشتند.

طبق مطالعات کاردرمانی کودکان و گفته های محققان پژوهش : مهارت‌های شناختی، زبانی و حرکتی آنها در طیف طبیعی مورد انتظار سنشان قرار می‌گرفت و گرایش به سمت مشکلات روانپزشکی نداشتند. در حدود 45 درصد از کودکان بسیار زودرس که در طیف طبیعی قرار می‌گرفتند و بیشتر در پایین طیف طبیعی قرار داشتند. آن‌ها هم افراد سالمی بودند ولی مثل کودکان تاب آور گروه اول، عملکرد کاملی نشان نمی‌دادند.

دو گروه دیگر دارای مشکلات روانپزشکی مشخصی مثل ADHD، اختلال طیف اوتیسم یا اضطرابی بودند. گروهی متشکل از 13 درصد از کودکان بسیار زودرس دارای مشکلات روانپزشکی متوسط تا شدید بودند. 15 درصد از کودکان باقیمانده که با نظرسنجی از معلمان شناسایی شدند، ترکیبی از مشکلات بی توجهی و بیش فعالی را به همراه رفتار تکانشی داشتند.

کودکان دو گروه آخر تفاوت قابل ملاحظه‌ای با سایر کودکان مطالعه از نظر مهارتهای شناختی، زبانی و حرکتی نداشتند ولی نرخ‌های بالاتر ADHD، اختلال طیف اوتیسم و سایر مشکلات را نشان می‌دادند.

به گفته کینتیا ای راجرز، پزشک و استادیار بخش روانپزشکی کودک: کودکان دارای مشکلات روانپزشکی هم از خانه‌هایی می آیند که مادرانشان، علایم ADHD بیشتر، سطوح بالاتر تنش روانشناختی و استرس والدگری بالاتری را تجربه کرده‌اند و به طور کلی خانواده ناکارآمدتری داشتند. مشکلات مادر و ویژگیهای محیط خانواده احتمالاً در حکم عوامل خطر برای ابتلای کودکان این گروهها به اختلال ‌های قابل ملاحظه بوده است. در برنامه‌های بالینی به غربالگری مادران از نظر افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان پرداختیم در حالیکه فرزندانشان در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری بودند.

به اعتقاد راجرز و لین، این یافته‌ها، اخبار خوبی را به همراه دارند چون سلامت روانپزشکی مادر و محیط خانوادگی، عوامل اصلاح پذیری هستند و با استفاده از مداخلات مناسب می‌توان به پیامدهای بلندمدت و مطلوبی برای کودکان زودرس رسید.

به گفته راجرز: طبق نتایج پژوهش ما، شرایط بالینی نوزادان زودرس در NICU ، الزاماً آنها را در خطر ابتلا به مشکلات آتی قرار نمی‌دهد. رویدادهای پیش روی کودک پس از ترخیص از NICU ، اهمیت دارد.

بسیاری از افراد بر این اعتقادند که نوزادان بسیار زودرس در معرض اختلال های بیشتری قرار خواهند داشت ولی این قضیه در داده‌های ما مشاهده نشد. پس علاوه بر توجه به سلامت نوزادان در NICU برای تقویت رشد بهینه آنها باید روی عملکرد مادر و خانواده هم متمرکز شویم.

پژوهشگران این مطالعه همچنان به پیگیری شرایط این کودکان ادامه خواهند داد.

لینک منبع