اختلال رشدی در کودکان و خدمات کاردرمانی در کودکان

در مقایسه با دیگر اختلالات یادگیری ، تحقیقات اصلی دررابطه با اختلال هماهنگی رشد  ( DCD )  که به طور رسمی شناخته شده‌است ، به تازگی شروع شده‌است . اختلال هماهنگی رشد اصطلاحی است که برای تشخیص کودکانی بکار می‌رود که مهارت‌های حرکتی ضعیفی نسبت به همسالان خود دارند . آن‌ها تنبل ، ناشی یا کودن نیستند - در واقع توانایی ذهنی آن‌ها برابر با جمعیت عمومی است - اما آن‌ها با کارهای روزمره که نیازمند هماهنگی حرکتی است مشکل دارند. اختلال هماهنگی رشد حدود ۵ تا ۶ درصد از کودکان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد - که تقریبا ً برابر با یک کودک در هر کلاس است - و تمایل دارد در پسرها بیشتر از دختران رایج باشد .

اختلال هماهنگی رشد یک اختلال مادام العمر است که نمی‌توان آن را با یک وضعیت پزشکی توضیح داد ؛ در حال حاضر هیچ پاسخ قطعی برای درمان وجود ندارد . با این حال ، مشخص است که اختلال هماهنگی رشدبه خاطر آسیب مغزی ، مانند برخی مشکلات یادگیری نیست .

متاسفانه برای بسیاری از کودکان معمولا اختلال هماهنگی رشد با سایر اختلالات رشدی نظیر نارساخوانی ، اختلال گفتاری و اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی ، همراه می‌شود . ثابت شده که کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد  در رسیدن به نقاط عطف رشد حر کتی مانند خزیدن و راه رفتن به طور کلی کندتر از همسالان خود هستند .

با این که ممکن است علائم آن بیشتر فیزیکی باشد ، تحقیقات جدید براساس گزارش‌ها معلم نشان داده‌است که آن‌هایی که دارای اختلال هماهنگی رشد هستند در واقع سطح بالاتری از پریشانی عاطفی را نسبت به همسالان خود دارند و اغلب نگران و ناامید هستند  و کودکانی که بین ۷ تا ۱۰ سال سن دارند مهارت‌های اجتماعی کمتری نسبت به همسالان خود دارند .

برای مدتی طولانی ، فرض بر این بود که " مشکلات حرکتی " در کودکان بعد از چندین سال خود به خود درمان می شود. اما اکنون شواهدی داریم که نشان میدهد که مشکات حرکتی در بسیاری از کودکان ، در بزرگسالی نیز باقی می‌مانند و عموما ً با گستره‌ای از مشکلات اجتماعی - احساسی در آینده همراه هستند .آنها در مهارت هایی که نیاز به سرعت و دقت دارد اختلال دارند. بنابراین برای آن‌ها دشوار است که یک اتومبیل را برانند .

تحقیق در مورد بزرگسالان با اختلال یادگیری هنوز در مراحل اولیه خود است . این به این معنی است که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال یادگیری ممکن است تشخیص داده نشده باشند و یا دوران کودکی خود را سپری کرده باشند . اما تحقیقات آکادمیک رو به افزایش است  و اطلاعات بیشتری در آنجا برای کاردرمانگران ، همچنین خانواده و دوستان برای حمایت از افراد با اختلال یادگیری وجود دارد .

لینک منبع