تحقیقات ارتباط روده و مغز در اوتیسم را تایید می کند

تاریخ : 1401/08/12
بازدید : 451

تحقیقات ارتباط روده و مغز در اوتیسم را تایید می کند

تا 90 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم از مشکلات روده رنج می برند، اما هیچ کس دلیل آن را نمی داند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که همان جهش‌های ژنی - که هم در مغز و هم در روده یافت می‌شود - می‌تواند علت باشد

افراد مبتلا به اوتیسم اغلب از مشکلات روده رنج می برند، اما هیچ کس دلیل آن را نمی داند. محققان اکنون کشف کرده اند که همان جهش های ژنی - که هم در مغز و هم در روده یافت می شود - می تواند علت باشد

این کشف ارتباط سیستم عصبی روده-مغز در اوتیسم را تایید می کند و مسیر جدیدی را در جستجوی درمان های بالقوه ای باز می کند که می تواند مشکلات رفتاری مرتبط با اوتیسم را با هدف قرار دادن روده کاهش دهد.

پروفسور Elisa Hill-Yardin، دانشیار محقق، دانشگاه RMIT، گفت: دانشمندانی که در تلاش برای درک اوتیسم هستند مدت‌هاست که در مغز جستجو می‌کنند، اما پیوندها با سیستم عصبی روده اخیراً کشف شده است.

هیل یاردین گفت: "ما می دانیم که مغز و روده در بسیاری از نورون های مشابه مشترک هستند و اکنون برای اولین بار تایید کرده ایم که آنها همچنین دارای جهش های ژنی مرتبط با اوتیسم هستند."

«بیش از 90 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم از مشکلات روده رنج می برند که می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره آنها و خانواده هایشان داشته باشد.

یافته‌های ما نشان می‌دهد که این مشکلات گوارشی ممکن است از همان جهش‌هایی در ژن‌هایی که مسئول مشکلات مغزی و رفتاری در اوتیسم هستند، ناشی شود.

"این یک روش کاملاً جدید برای تفکر در مورد آن است - برای پزشکان، خانواده ها و محققان - و افق های ما را در جستجوی درمان هایی برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم گسترده تر می کند...

ژن اوتیسم و پیوند روده و مغز

این مطالعه یک جهش ژنی را نشان می‌دهد که بر ارتباطات عصبی در مغز تأثیر می‌گذارد و برای اولین بار به عنوان عامل اوتیسم شناخته شد، همچنین باعث اختلال در عملکرد روده می‌شود.

این تحقیق نتایج جدید از مطالعات پیش بالینی حیوانی را با کار بالینی منتشر نشده قبلی از یک مطالعه برجسته در سال 2003 که توسط محققان سوئدی و یک متخصص ژنتیک فرانسوی هدایت شده بود، گرد هم می آورد.

مطالعه دو برادر مبتلا به اوتیسم توسط پروفسور کریستوفر گیلبرگ (دانشگاه گوتنبرگ)، پروفسور ماریا رستم (دانشگاه لوند) و پروفسور توماس بورگرون (انستیتو پاستور) اولین موردی بود که یک جهش ژنی خاص را به عنوان علت اختلال رشد عصبی شناسایی کرد.

این جهش با تغییر "ولکرو" بین نورون ها که آنها را در تماس نزدیک نگه می دارد، بر ارتباطات تأثیر می گذارد.

در حالی که مطالعه سال 2003 بر شناسایی مبنای ژنتیکی اوتیسم متمرکز بود، گیلبرگ و رستم همچنین یادداشت های بالینی دقیقی از مشکلات گوارشی قابل توجه برادران گرفتند.

محققان تیم محور روده-مغز در RMIT این کار بالینی را با مجموعه‌ای از مطالعات بر روی عملکرد و ساختار روده در موش‌هایی که دارای جهش ژنی "ولکرو" هستند، انجام داده‌اند.

تیم آنها دریافتند که این جهش بر:

انقباضات روده

تعداد نورون های روده کوچک

سرعت حرکت غذا در روده کوچک

پاسخ به یک انتقال دهنده عصبی حیاتی مهم در اوتیسم (به خوبی در مغز شناخته شده است اما قبلاً نقش مهمی در روده بازی نمی کند)

دانشیار همکار اشلی فرانکز (دانشگاه لاتروب) نیز تفاوت های قابل توجهی در میکروب های روده موش های دارای جهش و موش های بدون آن پیدا کرد، حتی اگر هر دو گروه در محیط های یکسان نگهداری می شدند.

هیل یاردین گفت، در حالی که این جهش خاص "ولکرو" نادر است، اما یکی از بیش از 150 جهش ژنی مرتبط با اوتیسم است که ارتباطات عصبی را تغییر می دهد.

پیوندی که ما تأیید کرده‌ایم مکانیسم گسترده‌تری را نشان می‌دهد، که نشان می‌دهد جهش‌هایی که بر اتصالات بین نورون‌ها تأثیر می‌گذارند می‌توانند پشت مشکلات روده در بسیاری از بیماران باشند.

افق های تحقیقاتی جدید در محور روده-مغز

Hill-Yardin، همکار آینده ARC و محقق ارشد معاون رئیس دانشگاه در دانشکده بهداشت و علوم زیست پزشکی در RMIT، گفت که این کار هدف جدیدی را برای توسعه درمان هایی که به طور خاص برای کار بر روی انتقال دهنده های عصبی در روده طراحی شده اند، شناسایی می کند.

او گفت: «ما همچنین تشخیص داده‌ایم که نیاز به درک بهتری وجود دارد که چگونه داروهای موجود اوتیسم که انتقال‌دهنده‌های عصبی در مغز را هدف قرار می‌دهند، بر روده تأثیر می‌گذارند.

یکی دیگر از مسیرهای امیدوارکننده برای تحقیقات آینده، بررسی چگونگی ارتباط جهش‌های ژنی در سیستم عصبی با میکروب‌های روده است.

"ما می دانیم که این میکروب ها از طریق محور روده-مغز با مغز تعامل دارند، بنابراین آیا تغییر دادن آنها باعث بهبود خلق و خو و رفتار می شود؟

اگرچه این جهش ژن را معکوس نمی کند، ممکن است بتوانیم اثرات آن را کاهش دهیم و تفاوت واقعی در کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده هایشان ایجاد کنیم.

این تحقیق با همکارانی از دانشگاه گوتنبرگ و دانشگاه لوند (سوئد)، کالج پزشکی بیلور (ایالات متحده)، دانشگاه مینهو (پرتغال)، دانشگاه لاتروب، دانشگاه ملبورن، موسسه علوم اعصاب و سلامت روان فلوری و دانشگاه موناش انجام شد. (استرالیا)، در نسخه آینده تحقیقات اوتیسم منتشر شده است.

این کار با کمک مالی از طریق جایزه توسعه ایده از سوی برنامه تحقیقاتی اوتیسم تحت نظارت کنگره (CDMRP)، دولت ویکتوریا از طریق طرح زیرساخت عملیاتی، شورای ملی تحقیقات بهداشتی و پزشکی (DoD) حمایت شد. NHMRC)، و بنیاد علوم اعصاب بیمارستان سلطنتی ملبورن.

کاردرمانی اوتیسم