کاردرمانی کودکان اوتیسم و ژن های مشترک با ADHD
پژوهشگران در حوزه های کاردرمانی کودکان دریافته اند که اوتیسم و ADHD دارای تغییرات مشترک در ژن های مشابه می‌باشند. این دانش جدید ارتباط مستقیم با دلایل بیولوژیکی دو اختلال روانپزشکی در کودک دارد.
تغییرات مشترک اوتیسم و بیش فعالی کم توجهی کودکان در ژن های مشابه
محققان پروژه ملی روانپزشکی iPSYCH دریافتند که اوتیسم و ADHD دارای تغییرات مشترک در ژن های مشابه هستند. این دانش جدید ارتباط مستقیم با دلایل بیولوژیکی دو اختلال روانپزشکی در کودک دارد.
در دانمارک تقریباً یک درصد کودکان دانش آموز اوتیسم دارند و در دو تا سه درصد آنها هم ADHD تشخیص داده شده است. اوتیسم و ADHD عبارت از اختلالات متفاوت مربوط به رشد هستند ولی ممکن است علایم مشترک مشخصی داشته باشند. برای مثال احتمال دارد کودکان دارای اوتیسم رفتارهای خشونت آمیز یا پرخاشگرانه از خود نشان بدهند، تندخو باشند و در مدرسه و روابط اجتماعی مشکلات متعددی داشته باشند و همین علایم مشترک ممکن است در کودکان دارای ADHD نیز وجود داشته باشد.
محققان iPSYCH ، بزرگترین پروژه تحقیقاتی دانمارک در زمینه روانپزشکی و کاردرمانی کودکان ، اکنون دریافته اند که شباهت های بین این دو تشخیص را می توان به تغییرات در همان ژن ها ربط داد. این مطالعه جدید بزرگترین مطالعه تا به امروز در مورد جهش های نادر در ژنوم مبتلایان به دیابت و بیماری اوتیسم است.
آندرس بورگلوم که استاد دانشگاه آرهوث است و نیز پژوهشگر رسمی iPSYCH بوده و یکی از پژوهشگران اصلی مطالعه است می‌گوید: این واقعیت مسلم که جهش ها دارای پهنه مشترکی هستند و در ژن های مشابه با کودکان مبتلا به اوتیسم و ADHD روی می‌دهند اشاره به مکانیسم های مشترک بیولوژیکی موجود دارد. این مطالعه با همکاری انیستیتو بورد و هاروارد انجام شد.
برای اولین بار یک ژن به ADHD و اوتیسم ربط داده می‌شود
نتایج مربوطه به تازگی در مجله بین‌المللی Nature Neuroscience انتشار یافته است.
آندرس بورگلوم می‌گوید: در واقع اولین بار است که نقشه برداری ژنوم بصورت کامل هم برای اوتیسم و هم ADHD انجام شده، و نیز مشخص شده است که کودکان دارای ADHD دارای میزان یکسان جهش های مخرب ژن در DNA خود با کودکان اوتیسمی هستند که هر دو شوکه کننده و شگفت آور است.
این یافته‌ها مستقیماً اشاره به مکانیسم های سببی بیولوژیکی دارد که در ADHD و اوتیسم مشترک است.
آندرس بورگلوم چنین توضیح می‌دهد: در این مطالعه، ژنی که بصورت مکرر تحت الشعاع جهش های متعدد در افراد دارای ADHD یا اوتیسم قرار می‌گیرد اصطلاحاً ژن MAP1A نامیده می‌شود. این ژن در شکل گیری ساختار فیزیکی سلول های عصبی یا به قول معروف همان اسکلت داخلی آنها ، نقش دارد و برای رشد مغز بسیار مهم است.
این اولین بار است که این ژن به توسعه ADHD و اوتیسم ربط داده شده است، و جهش های شناسایی شده توسط محققان نشان از ریسک بسیار بالای توسعه اوتیسم و یا ADHD دارد.
افزایش جهش ها سودمند هستند یا مضر؟
آندرس بورگلوم چنین می‌گوید: ما محدوده رو به افزایش جهش هایی را شناسایی کردیم که ژن MAP1A را در افراد دارای ADHD یا اوتیسم نابود می‌کنند و یا آسیب شدیدی به آن می زند، درحالیکه تعداد کمی از سوژه های کنترل چنین تغییراتی را در ژن داشتند.
این امر به آن معناست که خطر ابتلا به ADHD و اوتیسم برای افرادی که چنین جهشی دارند ، بیش از 15 برابر افزایش می یابد. محققان ژنهای تقریباً 8000 بیمار مبتلا به اوتیسم و یا ADHD و 5000 نفر را بدون هیچ یک از این دو اختلال تجزیه و تحلیل کرده اند که همگی مربوط به کشور دانمارک بوده است. طی این مطالعه همچنین داده های بیشتری از حدوداً 45000 سوژه بین المللی کنترل بدست آمده که هیچگونه اختلال روانی نداشته اند.
این پژوهشگر در ادامه می‌گوید: مطالعه حاضر نشان می‌دهد که ژن های به مراتب بیشتری برای کودکان مبتلا به ADHD و اوتیسم می‌تواند بصورت مستقیم با مطالعه افراد بیشتری به روش مشابه و توالی بندی وسیع DNA مشخص شود، و در نتیجه تهیه تصویر کامل تری از مکانیسم های سببی بیولوژیکی و شیوه های احتمالی برای کاردرمانی کودکان و درمان های پزشکی را به دنبال داشته باشد.
به عنوان بخشی از این پروژه، آندرس بورگلوم و همکارانش به نمونه هایی از Danish National Biobank (بانک بیولوژیک ملی دانمارک) در انیستیتو Statens Serum و نیز داده های مربوط به فهرست تحقیقات مرکزی روانپزشکی دانمارک، ADHD و ناتوانی ذهنی دسترسی داشتند.