بازی های ویدیویی حرکتی برای بهبود مهارت های اجتماعی در کاردرمانی کودکان اوتیسم
برقراری ارتباط با دیگران یکی از بزرگترین مشکلات کودکان اوتیسم است که در کاردرمانی کودکان اوتیسم مطرح میشود. درخواست کمک ، شروع تعامل اجتماعی و به اشتراک گذاشتن احساسات آنها به مهارت هایی تبدیل می شود که نیاز به یادگیری از طریق تمرینات و درمان دارد. مطالعات ثابت کرده است که مداخلات مبتنی بر بازی هایی که نیاز به استفاده از فناوری دارند ، روند انگیزه بخشی و یادگیری را در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) تسهیل می کند.
استفاده از یک بازی ویدیویی بر مبنای تعامل تمام بدن در کاردرمانی کودکان
Narcís Parés ، عضو گروه تحقیقاتی فن آوری های رسانه ای شناختی گروه فناوری اطلاعات و ارتباطات (DTIC) در UPF ، در حال کار روی یک خط تحقیقاتی است که با عنوان "تعامل تمام بدن" شناخته می شود ، وی در آزمایشگاه خود برنامه های متفاوتی را بر مبنای چنین تعامل هایی طراحی می‌کند تا به مطالعه تاثیر تجربیات در کاردرمانی کودکان بپردازد. او در همکاری با بیمارستان Sant Joan de Déu ، یک بازی ویدیویی را به نام ماجراجوئی پیکو خلق کرده است که بر مبنای تعامل تمام بدن کار می کند که تشویق ارتباطات اجتماعی را در میان شرکت کنندگان به دنبال دارد.
این بازی ویدئویی به دنبال تسهیل تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم با استفاده از یک سری تجربیات سرگرم کننده و مشترک است. همانطور که Pares توضیح می دهد: اولین مطالعات تجربی به عنوان مکمل درمان های معمولی موثر بودند. از آن زمان ، ماجراجویی پیکو به معیار مهمی در جستجوی ابزارهای مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات برای ترویج رفتار تعامل اجتماعی در کاردرمانی کودکان مبتلا به اوتیسم تبدیل شده است.
اخیراً در مطالعه ای که در نسخه آنلاین و پیشرفته پژوهش پیرامون اختلالات طیف اوتیسم منتشر شد، گروهی از 15 کودک چهار تا شش سال که ASD آنها تشخیص داده شده بود در چهار جلسه شرکت داده شدند که طی این جلسات بازی ویدئویی ماجراجوئی پیکو را همراه با انواع دیگر بازی ها انجام دادند. هدایت این تحقیق را Narcís Parés همراه با پژوهشگرانی از بیمارستان Sant Joan de Déu و Mutua Terrasa به عهده داشت، که در حال مطالعه بر روی رفتار شرکت کنندگان طبق نوعی مقیاس مشاهداتی بودند.
پژوهش مشاهداتی مذکور درصدد بررسی اقدامات اولیه اجتماعی با استفاده از یک بازی ویدئویی تعامل تمام بدن در مقایسه با تعداد اقدامات متقابل اجتماعی در طول فعالیتی بازی آزاد میباشد که کودکان دارای ASD آن را انجام می‌دهند.
در این رابطه Parés چنین توضیح می‌دهد: در این مورد، بازی آزاد داریم که شامل بازی با اسباب بازی (تاب بازی، عروسک، توپ و غیره) میباشد و یا بازی به تنهایی یا یک همبازی بدون هیچگونه راهنمایی یا قانون صورت می‌گیرد. نویسندگان تحقیق اظهار داشتند که بازی ویدیویی می تواند تعداد بیشتری از رفتارهای اجتماعی را استخراج کند ، بنابراین ، این فناوری می تواند به عنوان ابزاری برای ارتقاء مهارت های شروع اجتماعی مطرح شود.
این بازی ویدیویی همچنین در کاهش رفتارهای تکراری و بهبود زبان بدن کودکان مؤثر بوده است
نتایج حاصل از مطالعات حاکی از آن بوده است که این بازی ویدئویی در کودکانی که دارای ASD هستند موجب تقویت آغاز به روابط اجتماعی در مقایسه با بازی آزاد میشود ، اعم از اینکه این کودکان به تنهایی یا جفت جفت بازی کنند. علاوه برآن، وقتی که کودک با والدین خود بازی می‌کرد، این بازی ویدئویی به اندازه بازی آزاد در بهبود آغاز تعامل اجتماعی اثر گذار بوده است. همچنین تحقیقات نشان داده است که این بازی ویدئویی در کاهش رفتارهای تکراری و بهبود زبان بدن کودکان، کارآیی به مراتب بیشتری داشته است. می‌توان بازی ویدئویی را به عنوان ابزاری مناسب در کاردرمانی برای بهبود رفتار اجتماعی دانست که در عین حال به عنوان یک مکمل برای درمان های مرسوم هم سودمند میباشد. این محقق در ادامه می‌گوید: ولی نیاز به پژوهش های بیشتر برای دستیابی به داده های بیشتر که از این فرضیه پشتیبانی نماید مشهود است.
لینک منبع